Urodził się w 1951 roku w Skwierzynie. Twórczo wypowiada się w fotografii, grafice cyfrowej, filmie oraz instalacjach multimedialnych. Współzałożyciel grupy fotograficznej Format (1972–1978). Dyplom w 1983 roku na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej,
Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od 1984 roku członek Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 1984–1992 pracował jako operator obrazu w Studio Filmowym im. K. Irzykowskiego w Warszawie oraz WFF we Wrocławiu. Od 1984 roku wykłada w ASP im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, gdzie obecnie jest profesorem w Katedrze Sztuki Mediów. Autor i współautor wielu publikacji i wystaw. Laureat kilkunastu konkursów. Prace w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Stowarzyszenia Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Muzeum Miejskim m. Wrocławia, Kolekcji ZPAF oraz zbiorach prywatnych m.in. kolekcji fotografii Krzysztofa Jureckiego oraz Galerii Exchange Józefa Robakowskiego.
Prywatna mitologia, prywatna poetyka, Interioryzacja?
Już nie umiem oglądać świata nie patrząc w aparat lub nie mogąc go zarejestrować (odroczyć jego oglądu). To już ponad 50 lat. Fotografia jest moim widzeniem świata, przetwarzam go po swojemu. Dzięki fotografii groźny i niepokojący świat zewnętrzny przeistacza się w świat intymny i przychylny. Od czasu, kiedy dotarło do mojej świadomości, że fotografia nie jest obiektywnym przekazem zacząłem pracować na wielu obrazach fotograficznych, aby budować swoje subiektywne obrazy rzeczywistości. Moje fotografie powstają z impulsu, wieloetapowo: najpierw jest faza rejestracji emocjonalnej, następny etap to powrót do zarejestrowanych fotografii. Z tych zapisów osobistych, emocjonalno-dokumentalnych próbuję opowiedzieć swoją historię, scalam je. Staram się nadać moim obrazom iluzję postrzeganej przestrzeni. Interesuje mnie np. związek człowieka z naturą, ale i tą wiele trudniejszą od zmysłowego pojmowania – otaczającym nas wszechświatem, ale zarazem implikującym zjawiska, z jakimi nasz umysł radzi sobie, być może, tylko z pomocą poezji. Moje obrazy fotograficzne są nowymi bytami, choć powołane do istnienia przez impuls rejestrowania.
Czesław Chwiszczuk, 2019
