Zapraszamy na wystawę
Grzegorz Zygier – TWOONE No. 7
wernisaż: 5.09.2019, godz. 18.00
wystawa: 5–29.09.2019 r.
Galeria Za Szafą
Wrocław, ul. Św. Marcina 4
Księżyce, piramidy, morze
W fotografiach Grzegorza Zygiera oglądamy rzeczy i fragmenty rzeczywistości, które poprzez niezwykłe wykorzystanie analogowego aparatu z podwójną ekspozycją powoduje, że jesteśmy zdezorientowani, może nawet zaszokowani. Wszak szok jest jednym z wyróżników sztuki modernistycznej i neoawangardowej. Rzadkie w swym pięknie fotomontaże tego artysty wpisują się przynajmniej w podwójną tradycję. Z jednej strony modernistyczną badającą zarówno nasze widzenie, jak i możliwości sprzętu, które należało nie tylko poznać, ale wręcz przekroczyć i sprowadzić do paradoksu nasze widzenie (np. dwie kule tworzące dzięki swemu połączeniu zadziwiające formy geometryczne przypominające abstrakcyjną rzeźbę, lub dwie inne kule tworzące odmienną formę geometryczną). Efekt jest z pewnością wynikiem naświetlania negatywu i uzyskania efektu iluzji powstałej dzięki połączeniu obrazów. Artysta bawi się z widzem, sam doskonaląc swoją wyobraźnię. Jeśli jesteśmy w stanie zrozumieć dwie połączone piramidy tworzące prostokąt, to na pewno zdecydowana większość widzów będzie bezbronna wobec Twoone Piramidi #03, choć i tu widoczne są jej zwieńczenia. Bardzo ciekawe efekty, wywodzące się z tradycji malarstwa abstrakcyjnego, widoczne są w Twoone Sea #01 i #04. O tym cyklu pisałem w tekście pt. Iluzja czy rzeczywistość do katalogu wystawy Grzegorz Zygier. Twoone od cienia do fal, ODA, Piotrków Trybunalski (2010). Drugą tradycją, ale skrytą w modernizmie form, z której czerpie artysta, jest sztuka tradycyjna a właściwie piktorializm, konieczny do zwiększenia iluzyjności przedstawienia a jednocześnie akcentowania piękna.
Zada ktoś pytanie czy warto tworzyć takie fotografie? Jeśli jesteśmy zdziwieni, jeśli przeżywamy rodzaj szoku wizualnego i jednocześnie obcujemy z pięknem manifestującym się w tradycji abstrakcji geometrycznej z dążeniem do iluzjonizmu, (jakie posiadało np. malarstwo René Magirtte’a czy Salvadora Dali), to znaczy, że są to prace istotne i ważne w pejzażu polskiej sztuki.
Krzysztof Jurecki
Grzegorz Zygier — fotograf, performer, artysta wideo, w ZPAF od 1987 roku, absolwent Politechniki Krakowskiej. Od 1981 do 1982 roku należał do Grupy Twórczej SEM-BIS, w latach1982–88 związany z ruchem artystycznym Kultura Zrzuty oraz niezależnymi pismami „Tango” i „Hali Gali”. Uczestnik i dokumentalista zdarzeń, artystycznych spotkań i plenerów: Teofilów, Nieme kino, Pozdrawiamy urzędników sztuki, Festiwal Sztuki Potrzebnej, itd. W 1990 roku wspólnie z Adamem Rzepeckim i Katarzyną Pochrzęst założył formację „Stacja Pi. Stacja” działającą w zakresie teatru, wideo, performansu, znaną m.in. z wystąpień podczas Krakowskich Reminiscencji Teatralnych. W 2002 roku powrócił do fotografii analitycznej i konceptualnej realizowanej w cyklach Twoone. W 1988 roku otrzymał stypendium twórcze Miasta Krakowa, a w 2009 roku stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
